29 juli: van Bonita, San Diego naar Los Angeles

Om half 9 stond ons ontbijt alweer klaar. Dit keer kregen we een soort gepocheerd ei met spinazie en zelfgemaakte bosbessenmuffins. Lekker hoor. Zeker ook om niet zelf op zoek te gaan naar je ontbijt maar dat je gewoon kunt aanschuiven.

We pakken de laatste spullen in, checken nog 1x of we echt alles hebben (dat is een nadeel van uit je koffer leven) en rijden om half 10 weg bij Beverly en Dave. Dave hebben we bijna niet gezien maar wat een lieve vrouw is Beverly. Zo gastvrij. Alles wat je maar kunt bedenken dat je nodig zou kunnen hebben, was aanwezig in haar BnB. 

Onze eerste stop wordt La Jolla Beach, één van de stranden van San Diego. Daar zijn we gisteren niet aan toegekomen. We willen dit toch graag zien want daar liggen zeehonden aan het strand. Eenmaal bij het strand aangekomen zien we nog geen enkele zeehond maar als we verderop een hele groep mensen zien staan, weten we waar ze zouden moeten liggen. Het zijn minder zeehonden dan ik had verwacht maar het is wel leuk om ze zo dichtbij te zien liggen. En dat is ook het enige dat ze doen overigens. Liggen. Een enkeling gaat zwemmen maar de rest ligt te liggen. Wat een leven!

Daarna gaan we op weg naar Los Angeles. Dat is een rit van 2 uur. We hadden tegen de dame van de AirBnB gezegd dat we rond 2 uur zouden aankomen, dus we hebben tijd genoeg. Onderweg hebben we echter files gehad (heb ik mij laten vertellen want ik lag te slapen) en rondom LA staat het ook helemaal vast op de snelwegen. We komen uiteindelijk pas om 3 uur aan.

We krijgen snel een rondleiiding door het huis, een en ander wordt uitgelegd en dan zijn we alleen. Na de gezellige AirBnB van Beverly en Dave waar we een eigen huis hadden met een eigen voordeur, voelt dit heel anders aan. Een beetje unheimisch. Dat komt denk ik omdat overal persoonlijke dingen staan, overal foto's van haar kinderen en kleinkinderen. Er is zelfs een soort gebedsruimte waar ook persoonlijke foto's bij een altaartje staan. In de koelkast staan allemaal etenswaren van de eigenaresse, ze heeft voor onze spullen een halve plank vrij gemaakt. Het voelt heel gek. We denken er maar niet te lang over na. 

We maken een plannetje wat we vandaag nog willen zien. Morgen gaan we de hele dag naar de Universal Studios, dus dan blijft er weinig tijd over om verder iets te zien. We willen in elk geval de Hollywood-sign zien, de Walk of Fame natuurlijk en het TCL Chinese Theater. En we moeten nog eten. 

Eerst maar naar een camera-winkel want Patrick heeft nieuwe rtolletjes voor zijn fotocamera nodig. Als we die winkel uitkomen zie ik aan de overkant van de straat  een thrift shop. Dat was één van de dingen die Jordan graag wilde doen, dus wij naar binnen. Ik begrijp het niet helemaal want dit is gewoon een kringloopwinkel. Ze hebben alleen maar oude meuk daar. Ik denk niet dat de jongens dit helemaal bedoelden. Die hadden het over tweedehands merkkleding. Geloof mij, dat hing hier zeker niet. 

Dan op weg naar de Hollywood letters. Zou op zich in een half uurtje te rijden moeten ziin maar nog steeds staan alle high ways vast. Via een kronkelweggetje komen we bij de Hollywood-letters aan. Leuk om in het echt te zien. We maken verschillende foto's en gaan dan weer weg. Been there, done that, check!

Nu gaan we naar het restaurant dat Patrick heeft uitgezocht. Nog steeds is er file op de weg. Wat een chaos. Mensen zijn hier op de weg niet vriendelijk tegen elkaar hoor. Iemand voor laten gaan omdat deze wil in- of uitvoegen, dat kan toch niet?!? Wel heerlijk gegeten overigens! 

Omdat we allemaal gaar zijn en zeker Gilbert na alles wat hij heeft gereden, besluiten we gewoon naar de AirBnB terug te gaan in plaats van weer het gekrioel van het verkeer in te gaan. Die Walk of Fame zien we morgen wel.

Ik draai nog snel een was want we mogen de wasmachine en droger gebruiken. En dan is het wel weer klaar voor vandaag.