9 augustus: San Francisco

Onze eerste hele dag vlakbij/in San Francisco. We hebben heel veel dingen opgeschreven om te kunnen bekijken in de komende dagen. We kwamen in Yosemite een voormalig politieagente uit San Francisco tegen. Zij zei tegen ons dat we voor 9 uur niet hoefden te proberen naar San Francisco te gaan en niet voor 18 uur eruit want dan zouden we helemaal vast staan. Wij nemen dat advies ter harte en zetten de wekker om 8 uur. We hebben geen boodschappen in huis en zullen dus buiten de deur moeten ontbijten. Dat is geen probleem want volgens de eigenaar van onze huidige AirBnB zit er een heel goed ontbijt-/lunchrestaurant bij ons om de hoek, ongeveer 15 minuten lopen. 

Zoals gezegd zetten we de wekker om 8 uur maar we zijn allemaal niet vooruit te branden. Uiteindelijk lopen we eindelijk om kwart over 10 de deur uit richting Sequoia Diner voor ontbijt. Eenmaal daar aangekomen zien we dat het binnen heel druk is en dat er buiten voor de deur ook al mensen zitten te wachten. Een aardige dame noteert onze naam en zegt meteen dat het ongeveer 25 à 30 minuten gaat duren voordat we naar binnen kunnen. Dat is even een tegenvaller want we hebben  inmiddels best trek maar ja dan hadden we maar eerder op moeten staan. 

Na circa 25 minuten worden we binnen geroepen. Alle gerechten die ik bij andere mensen aan tafel zie, zien er goed uit, en hopelijk smaakt het net zo goed als het eruit ziet. En gelukkig blijkt dat te kloppen. Mijn omelet geitenkaas is zeer smakelijk en ook de gerechten van de mannen smaken heerlijk. We lopen terug naar huis en pakken onze tassen om naar San Francisco te gaan. Het plan is om te gaan fietsen over de Golden Gate Bridge. 

Volgens de navigatie is het een half uurtje rijden naar de parkeergarage die we hebben uitgezocht. We zitten heel dichtbij de snelweg dus dat is mooi. Zodra we echter op de (tol)brug over de baai zitten, is het heel druk met verkeer de stad in. Maar dat is nog te doen. Het verkeer in San Francisco zelf is echter megadruk. Alles 1-richtingsverkeer, je moet op alles tegelijk letten, fietsers die overal vandaan komen, voetgangers die oversteken, auto's of vrachtwagens die ineens dubbel gaan staan, etc. Ik dacht dat het verkeer in Florence vorig jaar een hel was, maar dit is een goede 2e plek. Terwijl we zo rond rtijden zien we alvast een stukje van de steile straten van de stad. En verder zien we heel veel zwervers in alle straten. 

Als we eindelijk bij de garage aankomen, na al 1x voorbij te zijn gereden omdat we de ingang niet zagen, kunnen we er niet in. Er staat geen bordje 'vol' maar dat is hij wel. Dat hebben wij weer. Gelukkig heb ik nog meer garages genoteerd (wel 12) dus op naar de volgende. Lang verhaal kort: we rijden uiteindelijk ruim 1 uur rond de straten van San Francisco voordat we eindelijk een parkeergarage bbvindenijj Pier 39 vinden waar we nog 1 plekje kunnen vinden.  

Inmiddels is het al kwart voor 3, we zijn (lichtelijk) chagrijnig van het zoeken naar een parkeerplek en Gilbert voelt zich niet helemaal lekker, dus voor nu besluiten we het fietsen vandaag maar even te laten zitten. Eenmaal buiten zien we meteen Alcatraz liggen in de verte en we zien voor het eerst de Golden Gate Bridge. Geweldig, ons humeur klaart meteen op. 

We gaan eerst maar eens Pier 39 bekijken. Op de pier zijn heel veel mensen, winkeltjes en restaurantjes. Er heerst een heel gezellige nostalgische sfeer. Wat je hier ook kunt vinden zijn zeeleeuwen. Ik weet niet waarom ze alleen bij deze pier liggen, maar hier ligt een hele kolonie zeeleeuwen op houten vlonders te zonnen en te dobberen. Er ligt een kleine baby bij zij/haar moeder. De baby probeert van de ene naar de andere vlonder te komen. Mama brult als waarschuwing maar de baby probeert het toch. Gelukkig gaat het goed en het menselijk publiek klapt omdat het gelukt is. Verderop zijn 2 grote zeeleeuwen hun territorium aan het uitvechten. Ze brullen tegen elkaar en gaan elkaar af en toe te lijf. En heel komisch de een duwt de ander van de vlonder in het water en die ander duikt aan de andere kant weer op. Zo gaat dat spelletje de hele tijd door. 

De jongens zien een tent waar ze cookiedough verkopen en willen graag een bol. Dit is toch een raar fenomeen. Het is echt een bol koekjesdeeg dat ze eten, geen ijs of zo erbij. Het smaakt niet vies maar 1 hapje vind ik genoeg. 

We lopen Pier 39 af en lopen richting de volgende. Onderweg komen we heel veel straatverkopers en straatartiesten tegen. Het is een gezellige drukte. Op Pier 45 lopen we door het Musée Méchanique. In deze hal staan allerlei mechanische automaten van vroeger. Zoals bijvoorbeeld een apparaat waar je je hand kunt laten lezen, 2 boksers die tegen elkaar boksen als je op beide knoppen drukt, echt t otasl ouderwets en niet de high tech van nu. En er staat ook een kast met een apenorkest. Dat is echt nostalgie want die stond vroeger bij ons bij de V&D. Als je daar een muntje ingooide, ging dat orkest spelen. Bij Pier 45 liggen ook nog een marine-onderzeeer en een grote marineboot. Volgens het pamflet schijnt de machinekamer van deze laatste boot gebruikt te zijn in de film Titanic. 

We lopen verder richting de voormalig Ghirardelli chocoladefabriek. Ghirardelli is bekend van de chocola maar ook van heerlijk ijs. De gebouwen zijn prachtig van buiten en ze hebben een heel gezellig plein rondom de gebouwen gemaakt (of misschien was dat vroeger ook al zo) waar wat eettentjes, een brouwerij en winkeltjes in zitten. Omdat Gilbert zich niet zo lekker voelt nemen we vandaag niet de beroemde Ghirardelli Sundae icecream omdat we het zielig vinden als hij niet kan meedelen.

We beginnen het nu wel een beetje zat te worden en lopen terug richting de pier. Daar staat ineens zo'n mooie cable car. Dat is zo'n houten open tram die je vaak in films ziet terwijl mensen er nog snel op springen en aan de buitenkant op de treeplanken aan de tram hangen terwijl ze een steile weg op- of afgaan. We staan zelfs bij het eindpunt van  de lijn. Daar worden de cable cars nog steeds met de hand omgedraaid zodat ze weer in de goede richting staan. En goede timing want er wordt er net eentje omgedraaid, dus dat filmen we meteen even. Er staat overigens een rij van hier tot Tokio te wachten om een ritje met de cable car te maken. Nou dat doen wij wel een andere dag. 

We pakken de auto terug naar Oakland. Eerst maar een supermarkt opzoeken om eten voor vanavond te halen en voor het ontbijt morgen. Eenmaal thuis gaan Patrick en ik het eten klaar maken. Is best een gedoe in een huis dat je niet kent maar het lukt natuurlijk. Er staat overigens een geweldig ouderwets fornuis dat 75 jaar oud blijkt te zijn. 

Na het eten besluit ik vast onze tickets voor Alcatraz te pakken want daar gaan we morgen heen. Terwijl ik zoek naar de opstaptijd valt mijn oog op de datum en het is werkelijk waar niet te geloven maar er staat 9 augustus! Dat is vandaag!!!! Er gaat een hele reeks vloeken door mijn hoofd maar ik zal het netjes houden. Jeetjemina wat zijn wij af en toe toch een stel dombo's zeg. Gilbert heeft 3 maanden geleden de tickets geboekt én betaald en had het steeds over zaterdag. Ik heb daar zelf de datum 10 augustus aan gekoppeld want ja morgen is het de 10e maar nooit gecheckt hoe en wat. OMG dat is echt mega balen. We zijn zo ongelooflijk boos op onszelf. We zitten ons hier al zo lang op te verheugen. We gaan morgen-ochtend maar naar de pier om te kijken of we nog iets kunnen regelen maar waarschijnlijk zijn we gewoon ons geld kwijt en in het allerergste geval is er niet eens meer plek en kunnen we niet eens naar Alcatraz. 

En zo slaat een leuke dag ineens om in een k..-dag! Wat een idiote stomme blunder zeg.