22 juli: van Oswego naar Las Vegas

Vandaag gaan we echt afscheid nemen van Marco & Amy. Ik zit al de hele ochtend met een enorme steen in mijn maag omdat ik geen zin heb om afscheid te nemen, de tranen zitten hoog. Amy maakt voor de laatste keer haar heerlijke wafels. Daarna pakken we de laatste spullen in onze koffers, we schrijven onze namen zoals gevraagd op het gastenbord (Beste B&B ever!) In de kelder en dan is het echt tijd om te gaan.

Heel vreemd maar we gaan ineens via de voordeur naar buiten terwijl we de afgelopen dagen steeds via de garage gingen. Als we de voordeur uitlopen zien we waarom. Er staat gewoon een limousine voor de deur om ons naar het vliegveld te brengen. Marco & Amy zeggen allebei "Happy anniversary". Wat ontzettend lief. Ik janken natuurlijk. Het was ook zo supergezellig!

We nemen met een dikke knuffel afscheid van Amy en haar dochter Madison. Marco rijdt met ons mee want hij vliegt voor zsken naar een congres. Eenmaal op het vliegveld aangekomen zorgt Marco voor de incheck en daarna voor een upgrade waardoor Gilbert, Jordan en ik als een van de eersten kunnen inchecken en we daardoor een plek voor Patrick kunnen reserveren. Toch handig om iemand bij je te hebben die vaak reist en weet hoe een en ander werkt.

En dan is het tijd om ook Marco gedag te zeggen en te gaan boarden. De vlucht zal 3 uur en 17 minuten duren en we gaan ook nog eens door een tijdzone waardoor het tijdsverschil 2 uur vroeger is dan in Chicago. Met Amsterdam verschilt het nu 9 uur (eerder). De vlucht verloopt prima en we komen rond 16.30 uur plaatselijke tijd aan in Las Vegas. We moeten 3 kwartier op onze koffers wachten maar dan kunnen we eindelijk naar buiten om een taxi te pakken naar ons hotel Mardi Gras. Als we buiten komen slaat de hitte meteen toe. Het is ongeveer 42 graden en het lijkt wel of we door een warme föhn.lopen. 

De taxichauffeur is niet echt aardig en weet niet eens waar ons hotel ligt maar uiteindelijk komen we er. We checken in en krijgen de sleutels voor onze 2 kamers. Ik voel mij de hele dag al niet zo lekker dus ik besluit mijn bed in te duiken. Dan zien we straks wel waar we gaan eten en of we nog iets gaan doen.

Omdat de meeste restaurants toch minstens 40 minuten lopen van ons hotel liggen en we allemaal (behalve Jordan) toch wel gaar zijn, besluiten we gewoon iets simpels te eten in ons hotel en daarna terug te gaan naar onze kamers. Morgen weer een dag.