19 juli: dagje Chicago

Na weer een heerlijk ontbijt dat Amy voor ons heeft gemaakt, gaan we vandaag redelijk vroeg (nou ja 10.30 uur) op pad. Vandaag staat Chicago op het programma. Het is weer heet vandaag dus genoeg water mee voor onderweg en goed ingesmeerd stappen we in de auto voor ruim 1 uur rijden naar Chicago. Als we bijna bij de stad zijn zien we de skyline van Chicago al opdoemen. Veel wolkenkrabbers waar Willis Tower (vroeger Search Tower) nog eens boven uitsteekt. Dat belooft wat. 

Nadat we geparkeerd hebben is onze eerste stop Millennium park. Dit is een groot stadspark dat gerealiseerd is op een voormalig rangeerterrein, vlakbij Lake Michigan. De bouw is begonnen in 1998 met de bedoeling dat het park geopend zou worden rond de eeuwwisseling maar dat is niet gelukt. Pas in 2004 werd het park geopend.

Het is echt heel mooi aangelegd met heel veel bloemen en planten. Er is een groot openlucht theater waar vaak gratis concerten worden gegeven. Mensen kunnen vlakbij het podium zitten maar er is ook een groot grasveld waar je kunt gaan picknicken terwijl je naar het concert luistert. De architectuur van het podium is zo ontworpen dat de akoestiek geweldig schijnt te zijn. Maar verder hangen overal rond het grasveld grote luidsprekers zodat je overal goed geluid hebt. 

Als wij langs lopen horen we een orkest oefenen. Dat blijkt voor een gratis concert voor vanavond te zijn. Ze spelen Beethoven. Niet dat ik dat persoonlijk weet overigens, dat zien we gewoon ergens staan! Maar het klinkt heel mooi. Dat pakken we toch maar even mee! Als we 's avonds via Millennium park terug naar de auto lopen is het concert voor het echie bezig en inderdaad zitten veel mensen op het grasveld met hun eigen picknick spullen. Het ziet er heel gezellig uit.

De volgende stop is Cloud Gate, ook wel The Bean genoemd. Dit is een prachtig bouwwerk van roestvrij staal in de vorm van een boon. Het is uit één stuk gemaakt, dus zonder lasnaden. Echt prachtig. En omdat het zo mooi glimt zie je de skyline van Chicago erin terug. En je ziet jezelf er dus in gereflecteerd. Als je onder The Bean staat en je maakt een foto omhoog dan ontstaan er door de vorm van The Bean vreemde maar mooie plaatjes. 

Vanaf The Bean lopen we via de plek waar 's winters de ijsbaan ligt naar Michigan Avenue. We lopen nu tussen de hoge gebouwen en wolkenkrabbers door. Het is een mooie mix van hele mooie oude gebouwen en moderne gebouwen. Ze verschillen qua hoogte en qua architectuur maar het past allemaal goed samen. Behalve misschien Trump Tower. Zulke opzichtige letters heb ik nog nooit gezien!

Via Michigan Avenue lopen we naar de Chicago River waar we een architectural cruise gaan maken. De rondvaart duurt 1.5 uur. We gaan lekker op het bovendek zitten. Dat is wel afzien in de volle zon maar we hopen op een lekker windje vanaf het water. Een 75-jarige vrijwilliger vertelt van alles over alle gebouwen die we tegenkomen. Man wat kan die man veel vertellen. Hij is zo enthousiast dat hij vooral heel veel blijft praten. Zeker niet oninteressant maar op het gegeven stop ik met luisteren of ik luister half en.ga gewoon genieten van wat ik onderweg zie. En dat is heel wat. 

Na de cruise lopen we verder op Michigan Avenue. We duiken een luxe grand café binnen om iets te eten, want hebben we hebben inmiddels allemaal honger! Het is heerlijk om even weer in de airconditioning te zitten want het is echt heet buiten. Vanwege de hitte wordt door veel restaurants gratis water geschonken zodat mensen niet uitdrogen. 

Als we zijn uitgegeten gaan we weer de hitte in om naar Navy Pier te lopen. Omdat onze flesjes water leeg zijn lopen we 'ineens' Molly's cupcake-winkel binnen. Een hele winkel met alleen cupcakes, OMG this is heaven! Op de muur staat Einstein's E = MC2 wat hier betekent Eat Molly's Cupcakes. Hoe moeilijk kan het zijn! Amy koopt 3 verschillende cupcakes om te delen. De peach cobler is de lekkerste. En we drinken nog wat water, daarvoor gingen we tenslotte naar binnen. 

Daarna lopen we het laatste stuk naar Navy Pier. Eigenlijk zijn we allemaal te moe van de warmte om daar nog rond te lopen, dus we blijven gewoon even lekker in de heerlijke bries die daar waait zitten. 

We hebben nog 2 stops te maken. De eerste is Buckingham Fountain, de grote fontein die je ziet in de tune van de serie Married with Children. Omdat we geen puf meer hebben om te lopen, bestelt Marco een Uber om ons daarnaar toe te brengen. Snel wat foto's maken en dan lopend naar de laatste stop: het begin van Route 66. Gewoon een bord met het punt dat het begin van Route 66 aangeeft. Deze route eindigt in Los Angeles en laten we daar nou toch ook heen gaan. 

We lopen terug richting auto, drinken nog wat in Millennium Park en stappen dan in de auto naar huis. Onderweg houden we onze eigen versie van Car Karaoke. Amy is de DJ voor onze favoriete nummers, stereo hard en lekker meebleren met de muziek. Zo schiet de autorit lekker op. 

Eenmaal thuis frissen we ons op, Amy maakt snel overheerlijke pina colades, een van onze liedjes bracht haar op  ideeën, en we spelen nog een potjes beerpong (zonder alcohol) in hun kelder. Daarna stort iedereen in. Maar dit was een te gekke dag!