7 augustus: Oakhurst

Na de inspannende dag van gisteren zijn wij oudjes als een blok in slaap gevallen. De jongens waren blij dat we voor vandaag geen bijzondere plannen hadden, want die wilden wel weer een keer uitslapen. We doen dus lekker rustig aan. We ontbijten om half 11 en daarna gaat iedereen verder in de relax stand. 

Om niet de hele dag binnen te zitten en nog even te genieten van het mooie weer (het is vandaag 33 graden, in San Francisco is het 10 graden koeler), gaan we 's middags een paar uurtjes naar een strandje aan Bass Lake, een heel groot meer tussen de bergen, niet zo ver hier vandaan. Ook hier is de omgeving weer mooi. Je zult toch maar aan dat meer wonen zeg. We komen behoorlijk wat mooie huizen tegen. 

Je kunt van alles qua watersport doen op het meer. Er varen jetski's, speedboten met een banaan erachter, kajaks, maar ook een soort platbodem-boot met luifel waar zelfs een bbq aan de voorkant zit. Ik denk dat je daar wel met 10 man op kan. 

Maar de verhuur van al deze dingen zit natuurlijk niet bij het strandje waar wij zitten. Dus de jongens moeten zich zo maar even vermaken. Jordan lukt dat prima maar Patrick is snel verveeld. Is de situatie een keer omgedraaid. Terwijl ik bij het water sta, zie ik achter mij ineens een grote bramenstruik staan met rijpe bramen. Patrick en ik gaan meteen aan de pluk. Ze zijn heerlijk zoet. 

Na een paar uurtjes is Patrick het echt zat en bovendien is de zon weg op ons privé-strandje, dus we gaan weg. Terwijl we weg rijden ziet Gilbert ineens een papiertje onder onze ruitenwisser zitten. Toch maar even gestopt om te kijken wat het is. Blijken we een bon van $ 10,- te hebben! We stonden op een parkeer-plaats voor 'day use' maar daar moet je blijkbaar een ticket voor kopen. Dat staat niet op de parkeerplaats maar bij de toiletten. Lekker handig maar niet heus. Hebben wij dus totaal niet gezien. 

Op de bon staat het adres waar we kunnen betalen dus maar weer op weg daarnaar toe. Bij het kantoor staat een vrouwelijke ranger net de Amerikaanse vlag naar beneden te halen ten teken dat haar toko bijna sluit. Gilbert loopt met de bon naar haar toe, gooit zijn charmes in de strijd en krijgt het voor elkaar dat we niet hoeven te betalen. Ze wenst ons een fijne laatste week in de States toe. Wat een mazzel hebben we haha. 

We doen nog snel wat boodschappen voor morgen onderweg naar San Francisco en gaan dan op weg naar 'huis'. Terwijl we rijden zeg ik nog dat we kunnen kijken of er nog herten staan in iemands voortuin. Dat hebben we van de week al een paar keer gezien namelijk. Terwijl ik dat zeg springt er ineens een hert vanuit de bosjes de weg op om over te steken. Gelukkig reden we niet hard en zagen we het op tijd. Wel een cool gezicht om dat zo te zien. 

Vanavond de koffers inpakken om voor de laatste keer te verkassen naar een andere locatie. We zijn heel benieuwd naar San Francisco en natuurlijk naar Alcatraz!