3 augustus: van Lindsay naar Oakhurst

We gaan vandaag naar Sequoia National Park en we hebben er zin in. We staan vroeg op, ontbijten in het motel (met koffie) en gaan uiteindelijk iets later dan gepland op weg naar de sequoias. Onderweg komen we door een heel klein schattig plaatsje, Lemon Cove. We zien daar een vervallen oud benzinestation met een oldtimer ervoor. Dus even een Kodak-momentje! Tegenover het benzinestation staat een mooi gebouw waarop 'Woman's club staat. Wat zouden ze daar bespreken?

We rijden weer verder en langzamerhand begint het landschap weer te veranderen. Van vlak terrein met landbouw naar gebergte met grote rotsen. We komen een groot meer tegen omringd door bergen en naarmate we hoger komen, wordt het steeds groener met heel veel naaldbomen. We zien ook al de eerste stroomversnellingen voorbij komen. 

Om 10 uur zijn we bij de ingang van Sequoia National Park. Omdat wij de nationale parkenpas al hebben, kunnen we snel het park inrijden. We gaan als eerste naar Foothills Visitor Centre voor de nodige informatie. Via kronkel- en slingerwegen gaan we steeds hoger en hoger. Dit Sequoia park schijnt nog dieper te zijn dan de Grand Canyon, namelijk 2,5 km diep! 

Ik ben blij dat Gilbert rijdt met al die slingerwegen want het is echt ontzettend hoog maar daardoor ook met ontzettend mooie vergezichten. Wat is het hier prachtig! 

Als eerste rijden we langs Tunnel Rock. Dat zien we al vanaf de weg dus we stoppen niet. De volgende stop wordt Hospital Rock. Daar is ook een picknick plaats. In dit nationale park komen zwarte beren voor. Zij schijnen zelfs eten in een auto te kunnen ruiken ook al is het verpakt, maar ze ruiken ook deodorant, parfum e.d. Daarom staan bij elke picknick- of parkeerplek zogenaamde bear-proof kasten waar je je tas(sen) met etenswaren in kunt doen als je gaat hiken. Anders loop je de kans dat je auto opengereten wordt door een beer. Ook staan overal waarschuwings-borden met wat je moet doen als je een beer of een poema tegen komt. Als de laatste je aanvalt moet je terug vechten staat er! Je kunt maar beter voorbereid zijn!

Bij Hospital Rock staan nog muur-schilderingen op een rots. Verder kun je er naar beneden klimmen en dan kom je bij een waterplaats met een stroomversnelling terecht. Ook hier weer een waarschuwingsbord maar nu voor het dodelijke water van de stroomversnelling. 

We stappen weer in de auto. We klimmen steeds hoger en hoger. Sommige stukken zijn echt heel steil. We passeren op een gegeven moment een bordje dat aangeeft dat we op 7.000 feet zitten, dat is zo'n 2.135 meter hoog! De omgeving is zo adembenemend mooi. Maar dat komt vast weer niet zo mooi over op een foto.

Vanuit de auto zien we boven ons Moro Rock opdoemen. Daar heb je een trail waarbij je bovenop de rots kunt komen met een waanzinnig uitzicht. Ik heb op internet foto's van de trap naar boven gezien dus ik weet niet of ik het wel aandurf om helemaal naar boven te gaan. We gaan het zien. 

Veel parkeerplaatsen zijn vol dus we worden steeds verder het park ingestuurd naar een vrije parkeerplaats. Vanaf die parkeerplaatsen gaan shuttebussen naar de diverse locaties. We gaan met de shuttle naar Sherman Tree Trail. Daar staat de General Sherman Tree, dat is de hoogste boom van de wereld, 87 meter hoog en 11 meter in omttek. Wat een enorme boom, en heel mooi ook. Het is niet te bevatten hoe groot en hoog deze Sequoias zijn. Echt heel erg mooi. 

Onderweg naar General Sherman zien we tussen de bomen ineens wat herten. Ze zijn (gelukkig) heel schichtig. Voor de General Sherman staat een rij van mensen die met de boom op de foto willen. Het gaat allemaal heel gemoedelijk. De ongeschreven regel is dat je je fotocamera of telefoon afgeeft aan de persoon achter je, dan loop jij naar de boom en die vreemde maakt dan voor jou foto's, enz. Geniaal! Het werkt als een tierelier.

Daarna pakken we de volgende 2 shuttles naar Moro Rock. Dat is een bonk graniet waar je naar toe kunt klimmen via 350 treden. Gilbert weet niet of hij dit gaat redden, hij was van een paar treden al bekaf door zijn medicijnen. We willen wel een poging wagen dus we gaan gewoon. Patrick en Jordan gaan veel sneller dan wij dus die laten we maar gaan.

De eerste treden gaan nog wel alhoewel de reling best laag is. Na ongeveer 1/3e van de route te hebben gehad, wordt het mij te druk, te smal en te eng op die trappen dus ik duik een beschutte plek in waar je gewoon kunt zitten en mooi uitzicht op de trap hebt. Gilbert gaat heel stoer wel verder. De jongens zijn waarschijnlijk al ergens boven. Als de mannen later weer terugkomen zeggen ze dat ik het sowieso te eng zou hebben gevonden, want er was ook een stuk waar helemaal geen reling was maar aan beide kanten alleen een enkelhoog muurtje. Goede keus van mij dus, welke idioot zou dat vrijwillig hebben gedaan? Nou genoeg mensen dus. De jongens hebben mooie foto's gemaakt. Stoer hoor dat ze alledrie de top hebben gehaald. 

Eenmaal beneden pakken we weer 3 shuttles terug naar onze auto. We gaan verder niets meer bekijken want het is nog wel even rijden naar onze AirBnB in Oakhurst. We vervolgen om 16.30 uur onze weg door Sequoia National Park richting een andere uitgang op weg naar Oakhurst. Weer allemaal via slinger-wegen en haarspeldbochten. We komen uiteindelijk om 19.15 uur bij.onze AirBnB aan waar we 5 dagen blijven. Deze locatie ligt zo'n 20 minuten van de ingang van Yosemite vandaan. 

We laden alle spullen weer uit de auto, stappen weer in de auto om boodschappen te doen voor het ontbijt morgenochtend, zien onderweg een prachtig gekleurde hemel van de zonsondergang, eten nog een pizza en gaan dan weer terug naar onze slaapplek. Het is weer mooi geweest voor vandaag.