1 augustus: van Lompoc naar Salinas

Na een goede nachtrust staan we vroeg op. We willen vandaag langs de Pacific Coast Highway rijden met diverse tussenstops dus we willen op tijd weg. 

Om 9 uur rijden we weg bij het hotel op weg naar Walmart voor ontbijt. We zijn nog niet koud binnen of we lopen al tegen de eerste verleidingen aan: grote muffins en American cookies. Gilbert zegt eerst nee tegen deze lekkernijen maar stopt ze vervolgens als eerste in het winkelmandje! Niettemin helpen wij graag met opeten. We halen wat croissantjes en broodjes. Verder hopen we koffie te scoren maar dat hebben ze hier niet. We picknicken vervolgens op de parkeerplaats.

Om 10 uur rijden we weg richting onze eerste tussenstop, namelijk Hearst Castle. We willen langs de Pacific Coast rijden maar de navigatie stuurt ons via een binnenlandse weg. Dat willen we niet dus wij zijn eigenwijs en rijden naar een andere weg waarvan wij denken dat het de goede is. Niet dus. We blijven maar rondjes rijden en uiteindelijk geven we het op. Hadden we dat maar eerder gedaan want op een gegeven moment komen we gelukkig toch op de kustweg terecht. 

We passeren een bord met Morro Bay erop. Dat is een vissersplaatsje met een grote vulkanische rots voor de kust. Nu we toch in de buurt zijn gaan we maar even kijken. Er is heel veel mist langs de kustweg en ook rondom de rots hangt veel mist. We gaan op zoek naar koffie maar dat is nog niet zo makkelijk. De eerste tent is dicht wegens een gaslek, bij de tweede en derde kun je alleen contant betalen en dat hebben we niet meer en de vierde verwijst ons naar de tweede. We zijn er klaar mee en rijden verder.

De volgende stop wordt dan Hearst Castle, een mega-landgoed van wijlen krantenmagnaat William Hearst. De bouw ervan heeft 28 jaar geduurd. Vanwege een aanstaand huwelijk van een van de telgen Hearst zijn er vandaag en morgen alleen tours met een gids mogelijk. Je kunt dus niet in je eigen tempo rondlopen. Dat hebben wij weer!

De buitenkant van het landgoed is erg mooi. We beginnen de tour bij de Neptune swimming pool. Erg mooi maar erg protserig. De gids draait haar standaard verhaal af op een zeer eentonige toon. Aan de achterkant van de groep loopt nog een gids om te zorgen dat de groep bij elkaar blijft. Als 1 vrouw bij het zwembad blijft staan om een foto te maken terwijl de rest al doorloopt, wordt ze direct gesommeerd om bij de groep te blijven. Ik word op mijn vingers getikt omdat ik mijn flesje water op een zuil zet. En binnen worden mensen direct terecht gewezen als ze ook maar 1 stap buiten het tapijt zetten. Ik kan daar niet zo goed tegen!

De binnenkant van het landgoed (wij hebben gekozen voor de tour met alle benedenkamers) is echt helemaal over de top, het lijkt een beetje een bij elkaar geraapt zooitje. Maar het in die tijd vast heel veel geld gekost hebben. Na 1 uur worden we via de indoor swimming pool afgevoerd naar de shuttlebus die ons terug brengt naar het visitor's centre. Daar kunnen we eindelijk koffie drinken.

Onze volgende stop is een uitkijkpunt waar allemaal zee-olifanten liggen. We kunnen heel dichtbij ze komen, althans bekijken van bovenaf. Wat een lelijke logge beesten zijn dat. Ze liggen te liggen, gooien af en toe zand over zich heen en happen/bijten af en toe naar elkaar. Op deze parkeerplaats lopen ook weer eekhoorntjes te bedelen voor eten. Het blijven toch grappige beestjes. 

Dan rijden we verder de Big Sur af. De kustlijn is echt prachtig. Heel diepe afgronden, grillige rotspartijen en heel veel groen. Ik probeer het vast te leggen op camera maar ik denk niet dat ik daarin geslaagd ben. We stoppen bij verschillende uitkijkpunten om te kijken en te genieten. Na lang rijden komen we eindelijk bij Bixby Creek Bridge aan. Deze brug is al in 1932 in gebruik genomen. Ook hier maken we de nodige foto's.

Dan op weg naar de McWay waterval in het Julia Pfeiffer Burns State Park. Dit water komt uit de bergen en komt uiteindelijk uit in zee. We parkeren de auto en lopen een stukje naar de waterval. Ook hier weer een prachtige natuur. De waterval zelf is niet meer dan een dikke straal maar wel mooi om gezien te hebben. Terwijl we teruglopen naar de auto zien we ineens een heel mooie blauwe vogel. Het lukt ons gelukkig deze op de foto te zetten. 

Het is ondertussen al 19.00 uur. Ik wil nog graag een kijkje nemen in het plaatsje Carmel. Clint Eastwood is daar jaren geleden burgemeester geweest en ze hebben daar een heel mooi pleintje. Misschien kunnen we daar ook nog ergens een hapje eten. We komen uiteindelijk bij Carmel-by-the-sea uit. Een heel gemoedelijke badplaats. Er staan moderne huizen met veel glas e.d. maar er staan ook heel veel huizen in Engelse cottage stijl. Het lijken net van die Hans en Grietje-huisjes, heel schattig. We komen echter geen boulevard en/of restaurants tegen dus keren we weer terug richting snelweg waar ik een grill-restaurant heb gezien. We eten daar snel even iets en moeten dan nog een half uurtje richting Salinas waar we vandaag slapen. Uiteindelijk komen we daar om 22.00 uur aan. Het was een lange dag.